16 juli

Het is 7:00 als we wakker worden in de jaren '90. Van de Vengaboys tot Puff Daddy & Faith Evans .. alles komt voorbij. Normaal gesproken brengt me dat direct terug naar heel veel mooie herinneringen, maar om 7:00 in de ochtend?? .. Echt?! De muziek komt vanaf het zwembad, waar uiteraard! nog niemand is. Als Douglas de receptie belt om te vragen of de muziek alsjeblieft wat zachter kan duurt het even, maar gaat de volumeknop dan toch omlaag. Bij ons is iedereen inmiddels klaarwakker. Op Tripadvisor had ik al gelezen dat het ontbijt hier erg druk is, en aangezien we nu toch al wakker zijn gaan we die kant maar vast op. Het is niet heel erg uitgebreid maar voor ons prima. Een wafelijzer in de vorm van Mickey Mouse maakt het voor de kids helemaal geweldig; ze zijn er niet bij weg te slaan.

Voordat we ons neerploffen bij het zwembad maken we eerst een rondje over het terrein. Marriot Village bestaat uit 3 hotels die ik van tevoren online natuurlijk 'onderzocht' heb om een keuze te maken welke ik zou boeken. Het maakt niet uit in welk hotel je zit, je mag van de faciliteiten van alledrie gebruik maken. Nu moest door mijn mini medereizigers natuurlijk in real life bekeken worden of ik dat wel goed had gedaan. Degene die mij kent weet natuurlijk al lang het antwoord op deze vraag, maar goed... laten we het maar aan den lijve ondervinden. Tijd voor de zwembadtest. Nummer 1: Fairfield Inn; de lobby is in ieder geval minder levendig, zo ook het zwembad. Er moest natuurlijk nog wel even een duik genomen worden om echt goed te kunnen beoordelen haha.. Via de 'boulevard' tussen de hotels, waar aan weerszijden van een speeltuin een paar winkeltjes, een sportschool, Starbucks en take-out diner zitten, lopen we door naar het Courtyard hotel. De lobby is mooi, nieuw en modern met een eigen Starbucks koffiecorner. Het zwembad lijkt veel op dat van ons en heeft zelfs een gedeelte binnen. Toch merken we dat het sfeertje iets minder gezellig is en het 'water is te warm', want ook hier moet eerst gezwommen worden.. Als een malle rennen ze terug naar ons eigen hotel waar we de rest van de ochtend en middag heerlijk relaxen.

Rond 16:00 trekken donkere wolken onze kant op en horen we gerommel. Tijd om onze spullen te pakken. Vanavond willen we naar Disney Springs, maar eerst even een Netflix momentje.

Een flinke bui, die nog geen uur duurde, heeft plaats gemaakt voor een heerlijk temperatuurtje. Perfect voor een avond Disney Springs. Het is slechts 10 minuten rijden voor we aankomen bij een mega parkeergarage. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat Disney Springs een klein winkelcentrum was met een dikke vette Mickey Mouse en Goofy stempel, maar als ik zo om me heen kijk belooft dit heel wat meer.

Via een roltrap komen we aan in een dorp op zich. We lopen door gezellige straatjes en via bruggen over water. Het barst hier van de winkeltjes en restaurants, inclusief een cupcake-ATM. De schemer is gevallen en dat brengt, samen met de straatmuzikanten, een magische sfeer over dit 'dorpje'. Natuurlijk heeft het een Disney karakter, maar zeker niet zo hysterisch als ik verwacht had. Er is echt voor iedereen wat te doen, naar de bioscoop, winkelen, uit eten, op een terrasje genieten van alles dat aan je voorbij komt, in een kermisattractie.. je kunt zelfs gratis in een boot stappen die een tocht over het water maakt, of in een 'Italiaanse watertaxi' die uit oude Cadillacs bestaan. Het meest karakteristieke voor Disney Springs is de Aerophile; een 'luchtballon' die je tot 120 m hoogte brengt. Dat ding zie je van ver al in de lucht hangen. We hebben intussen allemaal wel trek gekregen en het leuke hier is dat er geen Mc Donalds of Taco Bell te bekennen is, alleen maar leuke gezellige restaurants. Wij gaan voor Morimoto Asia en dat blijkt een goede keus! Heerlijk voldaan slenteren we nog even door de straatjes. Plots missen we Jada .. hmm, wat heeft haar aandacht nu weer getrokken? De afgelopen 10 jaar hebben we geleerd dat we alleen maar de muziek hoeven te volgen, en ja hoor...daar staat ze; gebiologeerd door een Hispanic danseres die les geeft aan wie er maar mee wil doen. Alles aan haar ademt de drang om mee te doen en als je goed luistert hoor je de dialoog die zich in haar hoofd afspeelt, maar ze durft niet. Er staan denk ik een stuk of 25 (voornamelijk) vrouwen helemaal los te gaan; dik, dun, blank, bruin, lelijk, prachtig... werkelijk elke vrouw is hier vertegenwoordigt. Allemaal vol passie! Heerlijk om te zien. Die Jada moet gewoon mee doen, langzaamaan komt ze stapje voor stapje een beetje dichterbij. We wachten net zo lang tot ze gaat.. zonder te pushen.. Dan opeens hoort ze Louis Fonso met Despacito.. Ze kijkt nog eens om zich heen en daar gaat ze. Met een lach van oor tot oor volgt ze de pasjes van de danseres. Wat genieten zeg! Een half uurtje later staat ze mee te dansen alsof ze nooit anders heeft gedaan, haar jurkje bovenaan losgeknoopt en om haar middel geslagen zodat ze als een ware Hispanic in haar topje, en badend in het zweet, meedanst op het ritme van de nacht. Wat is het toch een heerlijk kind! Zo open, zo vrij. Zij haalt echt het maximale uit het leven!

17 juli

Boom, Boom, Boom, Boom ... I want you in my room. Let's spend the night together, together in my room... Nou, het feit is dat ik al in mijn kamer ben! ... Ook nog samen met de enige mensen op deze hele wijde wereld waarmee ik op dit moment in 1 kamer zou willen zijn!! Niet heel gek om 7:00 's ochtends tijdens je vakantie, toch? Douglas trekt wat aan en loop naar de receptie om zijn beklag te doen. Er had nog nooit iemand over de muziek geklaagd en het volume was sinds gister al naar beneden gebracht. De vriendelijke dame zegt toe dat ze er gelijk achteraan gaat. Als Douglas via het zwembad terug naar onze kamer loopt merkt hij dat de muziek inderdaad niet heel hard staat, het 'probleem' is dat de box precies onder ons slaapkamerraam staat. Tja.. we kunnen om een kamerwissel vragen en dat zullen waarschijnlijk direct regelen, maar ik heb helemaal geen zin om alles weer bij elkaar te rapen en deze kamer is verder perfect. We bedenken ons maar dat we nu zo vroeg wakker zijn dat we een paar extra uurtjes hebben om te genieten van onze vakantie. Omdenken? ... het werk in ieder geval.

De kinderen willen vandaag ontbijten in het andere hotel. Groen licht, en weg zijn ze! "Douchen hoeft niet, want we gaan straks toch zwemmen".... Inmiddels is de muziek aan het zwembad uit. Samen lopen we naar de Fairfield Inn waar het ontbijt uiteraard exact hetzelfde is als dat bij ons, misschien iets minder druk omdat het hotel minder gasten heeft. We zien de kleintjes nergens .. Nu is dat wel vaker het geval, maar we horen ze ook niet en dat is best vreemd. In de hele ontbijtzaal geen Lingetjes te bekennen, ook een rondje zwembad levert niets op ... hmm waar zouden ze toch uithangen? Nog maar eens een rondje waarbij we allebei een andere richting nemen. Nope, nergens te bekennen. Zouden ze dan naar het Courtyard hotel zijn gegaan? Kan haast niet anders. Op zoek naar de ontbijtzaal daar herinner ik mij ineens waarom ik niet voor dit hotel gekozen heb (ondanks zijn mooie moderne uitstraling); het ontbijt is hier niet inclusief en kost geloof ik $20 pp pd extra. We lopen langs de Starbucks corner als een vrouw ons kamernummer vraagt voor het ontbijt. We geven aan alleen even te willen kijken. Ze werpt ons een vreemde blik. De gasten die hier zitten te eten kun je op 1 hand tellen. Plots horen we Jack vanachter een muurtje heel hard schreeuwen "Papa! Mama! Hier zijn we. Het ontbijt is hier echt veeeeeel beter!". Ja hoor, daar zitten ze .. de tafel volgepakt met alles waar ze zin in hadden, inclusief dingen waarvan ze dachten dat wij ze wel lekker zouden vinden. Ohhoooo ik heb echt geen zin om hier even $80 neer te tellen. Bovendien hebben wij zelf helemaal geen zin in een uitgebreid ontbijt. "Maar hoe zijn jullie dan langs die mevrouw gekomen?", "Ooh ze vroeg iets, maar ik heb gezegd -Me not English-", zegt Jack. We drinken snel de koffie op en peren hem via de zwembad uitgang. Als we weer door de lobby naar buiten moeten en ik de vrouw van de coffee-corner boven een muurtje uit zie kijken, worden de passen iets groter. Het hart klopt me in de keel.

De rest van de ochtend en middag spenderen we aan het zwembad. Nog steeds zonder muziek haha. De kinderen hebben inmiddels al een hoop vriendjes en vriendinnetjes gemaakt dus die vermaken zich opperbest. Engels, Spaans.. ze blijken ineens internationaal. Douglas raakt aan de praat met een 'chique met een edgy randje' gepensioneerd stel en ik laat me door Astrid Holleeder meenemen naar de Jordaan en omstreken, terwijl ik heerlijk in het langzaam aflopende deel van het zwembad lig. Heerlijk relaxed.

In de avond spelen de kinderen op het pleintje en halen we eten bij BJ's dat direct naast de parkeerplaats ligt. Nog even naar de Walmart voor nieuwe zonnebrandspray, een beetje vreterij en een paar zwembanden voor morgen. We moeten de volgende dag vroeg op voor een dagje Lazy River dus we Netflixen wat, waarna we in bed duiken.

18 juli

Na 2 ochtenden gewekt te worden door de harde muziek, is het vandaag de wekker die ons om 5:30 naast het bed trommelt. Vandaag gaan we naar de Lazy River in Kelly Park, een klein uurtje rijden. Op Tripadvisor had ik gelezen dat het park om 8:00 open gaat, maar er zeker in de zomer al heel vroeg (soms al om 7:00!) een lange rij auto's voor de ingang een file vormt. Er wordt slechts toegang verleend aan een bepaald aantal auto's, waarna de eerste 30 die niet meer naar binnen mogen een voucher krijgen voor toegang na 15:00. Dit uitje staat hoog op onze To-Do-List en we hebben geen zin om er voor niets naar toe te rijden, dus er zit niets anders op dan vroeg op te staan. Het is nog donker als we in de auto stappen. De navigatie geeft aan dat we om 6:55 zullen aankomen. Hmm, dat klinkt wel heeeel vroeg. We koppelen onze Spotify playlist aan de autoradio en niemand maakt ons wat, wij vinden ook dit al gezellig. Langzaam zien we de zon opkomen, als de navigatie aangeeft dat we de Turnpike East moeten nemen om deze vervolgens voor een flink aantal Mile te volgen. Hmmm.. East? .. en dan ook nog zo lang? .. Kelly Park ligt ten Noord-Westen van Orlando. Shit, ook nog geen internet op de telefoon (dat tegoed was ergens een keer binnen een paar minuten he-le-maal leeg getrokken.. ik noem verder geen namen). Bij de tolpoortjes kijken we even wat er mis gaat. Ik zie het al; ik heb per ongeluk het adres van onze vorige bestemming ingevoerd, wat stom! Inderdaad ongeveer dezelfde afstand, maar compleet de andere richting op. Grrrr het zou toch niet zo zijn dat we extra vroeg op zijn gestaan en door een stomme fout van mij straks niet dat park binnen kunnen? Ik bespeur bij Douglas een vorm van opluchting dat IK het adres heb ingevoerd en niet HIJ! oeps.... Maar goed, poging 2; ETA 7:15 ...we zullen zien.

Eenmaal de snelweg af is het een leuke route, plekken waar je anders never nooit voorbij zou komen. Vlak voor de laatste afslag zien we een keet waar ze grote zwembanden (tubes) verhuren voor $7 pst. Om tijd te besparen hadden wij deze gisteren al bij de Walmart gekocht dus we hoeven hier niet meer te stoppen. Om exact 7:15 sluiten we als 3e in de rij aan, voor de hekken bij de ingang van het park. We zijn in ieder geval op tijd. 6 ogen kijken mij ontsteld aan als ik zeg dat het nog 45 minuten duurt voor we naar binnen kunnen... misschien toch een beetje te overdreven om zo vroeg te vertrekken. Ik had mij natuurlijk al lang bedacht dat we de wachttijd konden gebruiken om ons in te smeren en de banden op te blazen. jaja, 'planning' is my middle name! Langzaam zien we steeds meer auto's aansluiten en werkelijk nog geen kwartier later zien we het einde van de rij niet meer. HA! Toch de juiste keuze gemaakt.

Om precies 8:00 openen de poorten en rijden we, na $7 entree betaald te hebben, langs vele picknickplaatsen met elk hun eigen bbq, naar een mooi plekje vooraan. Koelbox mee, zwemband om de nek en tas onder de arm, op zoek naar een mooi plekje aan het water. Zo mooi om te zien hoe zich vanuit het niets, midden in een bos ineens een 'Natural Spring' opduikt. Kraakhelder water dat in bochten door een prachtige natuur stroomt. Pure sereniteit. Het is het uitstapje nu al waard. Het enige 'onnatuurlijke' hier zijn de aangelegde boardwalks en de lifeguards waarvan er in elke bocht 1 te vinden is. Prima.

Als we onze plek op het midden van de route gevonden hebben lopen we met de zwembaden naar het begin van de Lazy River. Op onze weg worden we begeleid door krekel-gezang en passeren we een hertje. Hier word ik zooo gelukkig van en de kinderen zijn in extase! Ook zien we een bordje dat, mocht er een krokodil gespot worden, iedereen het water uit moet. OMG daar zit ik echt niet op te wachten. Het water is ijskoud, maar dat gevoel is gauw voorbij als we ons mee laten voeren door de stroom. Het is nog zoo stil hier dat het lijkt alsof we one of the happy few zijn. Dit is echt ultiem genieten! Wanneer we halverwege de Lazy River langs ons plekjevaren zien we dat het park zich langzaam vult met meer mensen, alsof je op het Hulsbeek 2.0 bent. Kort daarna is het weer rustig op het water.

Rond half 1 vertrekt het grootste gedeelte van de mensen weer huiswaarts, het andere deel trekt de koelboxen open en stalt een waar buffet uit. Een grote Hispanic familie naast ons zet een heerlijk salsa deuntje op dat het intense gevoel van vandaag alleen maar versterkt. Ik wil hier nooit meer weg. Ik denk dat we een stuk of 10 keer de Lazy River af zijn geweest.

Voldaan rijden we rond 15:00 weer terug naar het hotel. We kunnen niet zwemmen, omdat er onweer verwacht wordt. Geen probleem. We gaan douchen en rijden naar Orlando Premium Outlets dat op nog geen 5 minuten rijden ligt. Eigenlijk hebben we geen doel (en geen plaats in de koffer), maar ik kan mij nog herinneren dat we hier zijn geweest in 2008, net een week nadat we gehoord hadden dat we een meisje zouden krijgen. Je snapt wat dat in mij losmaakte... Mijn aller aller grootste wens, mijn levensdoel, zou over 4 maanden uitkomen en dat leverde een koffer vol kleine witte en poederroze Ralph Lauren kleertjes op. Het gevoel bekruipt me opnieuw als ik eraan terug denk. Toch komt mij de winkel niet bekend voor, ook veel kleiner dan in mijn herinnering, vreemd.. ik zou hem haast uit kunnen tekenen. Later wordt ons verteld dat er ook nog een Premium Outlets aan de International Drive zit. Ach ja, geeft niets. We sluiten deze heerlijke dag af bij Bahama Breeze, een restaurant naast het hotel waar Jada's oog op gevallen was en we onze auto deze dagen parkeerden. Jack is zo moe, hij wil alleen maar water en valt met zijn hoofd achterover als een blok in slaap. Ach, pupke... ik voel me haast schuldig, maar dan bedenk ik me dat dit het gevolg is van een hele leuke, actieve dag.